Davranış terapisi, müdahale teknikleri geliştirmekteki ampirik yaklaşımı ve geniş bir yelpazede bulunan psikolojik sorunların değerlendirilmesindeki etkinliği nedeniyle dikkate değer bir yöntemdir. Davranış terapisinin yerleşmiş niteliklerinde ampirizmin ruhunun güçlü etkileri görülebilir.

     Davranış terapisi; danışanın yeni baş etme becerileri edinebileceği, iletişimini geliştirebileceği veya uyumsuz alışkanlıklarını terk edip, kendini yenilgiye uğratıcı duygusal çatışmaların üstesinden gelebileceği, düzeltici öğrenme yaşantılarını vurgular. Bu düzeltici öğrenme yaşantıları; bilişsel, duygusal ve davranışsal işleyişte büyük değişiklikler yaratır: açık davranıştaki dar tepki örüntülerinin değişmesiyle sınırlı değildir.

     Davranış terapisini karakterize eden öğrenme, dikkatlice yapılandırılır. Davranış terapisi, danışandan gevşeme eğitimini uygulamasını, günlük kalori hesabı tutmasını, atılgan olmasını, kaygı verici durumlarla yüzleşmesini, ve ya zorlayıcı (takıntılı) rituellerden kaçınmasını beklide diğer başka tedavi şekillerinden çok daha fazla ister. Davranış terapistlerinin danışanın terapi seansları dışında ki gerçek hayatta gerçekleştirdiği aktiviteleri yoğun olarak vurgulaması, davranışçı yaklaşımın belirleyici özelliklerinden biridir. Ancak davranış terapisi, terapistin danışanın düşünceleri ve davranışlarında ki değişimleri etkilemeye çalıştığı, tek taraflı etkisi olan bir süreç değildir. Davranış terapisinde terapist ve danışan arasında hem dinamik bir etkileşim hem de danışan tarafından yönlendirilen terapötik bir çalışma vardır. Bütün terapiler de ki en önemli faktör danışanın motivasyonudur. Yani gerçek hayattaki davranışlarında önemli değişiklikler yapmak için gayret gerektiren ve zorlu bir görevde işbirliği yapma isteğidir. Değişime gösterilen direnç ve motivasyon eksikliği, davranış terapisinde ki tedavi başarısızlıklarının sıklıkla görülen sebeplerindendir. Davranış terapisindeki hüner, çoğunlukla bu konularla baş edebilmekten geçer(Lazarus, Fay 1982). Davranış terapisi, müdahale teknikleri geliştirmekteki ampirik yaklaşımı ve geniş bir yelpazede bulunan psikolojik sorunların değerlendirilmesinde ki etkinliği nedeniyle dikkate değer bir ir yöntemdir. Davranış terapileri soruna ve “şimdi”ye odaklı olduğundan terapide önemli kazanımlar oldukça çabuk gerçekleşebilmektedir. Odak genellikle tek bir sorun üzerindedir ve tedavi süresinin üyük ölümünde u sorun üzerinde durulur.